Τι ακριβώς είναι η γαλάζια μας χώρα το εκφράζουν μερικές εικόνες, που δεν επιτρέπουν να τις διαβάσει κανείς στρεψόδικα, όπως διαβάζει π.χ. ο υπουργός Πολάκης τις εικόνες δημοσιογράφων που βρίσκονται πλάι σε πολιτικούς του αντιπάλους.
Πριν από μερικά χρόνια, πριν από τη χρεοκοπία, η Ελλάδα εναρμόνισε τη νομοθεσία της με τα ευρωπαϊκά ισχύοντα για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν προφανώς ισχύουν. Αλλά επειδή του Έλληνος ο τράχηλος, κ.λπ., ουδείς θέλησε να τους εφαρμόσει. Κατά καιρούς, ασφαλώς, τους θυμόμαστε – προσφάτως, μάλιστα υπερθεματίζουμε, όπως πρόσφατα όταν η Βουλή ψήφισε την απαγόρευση σε δημόσιους χώρους και του ατμίσματος, του καπνίσματος δηλαδή ηλεκτρονικού τσιγάρου. Το ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία των πατέρων του έθνους είναι πρωτοφανές.
Κοροϊδία; Προφανώς. Στη χώρα του τσάμπα, η νομοθεσία εναρμονίζεται με όσα ισχύουν στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της προστασίας της δημόσιας υγείας. Αλλά οι νόμοι μένουν στα χαρτιά. Η βουλευτίνα Επικρατείας της ΝΔ, Νίκη Κεραμέως, δημοσιοποίησε προσφάτως ότι ούσα έγκυος, στη Βουλή, που νομοθέτησε κατά του ατμίσματος, δεν μπορούσε να βρει χώρο μη καπνιζόντων. Ο δε αναπληρωτής υπουργός Υγείας, ο Παύλος Πολάκης, έχει στο ενεργητικό του μια εμβληματική φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται να καπνίζει αρειμανίως μπροστά στη φραπεδιά, στο καφενείο της Βουλής. Η εικόνα αυτή δεν θα ήταν απόδειξη της ελληνικής γραφικότητας, του ελληνικού «’ντάξ’ μωρέ», αν κυκλοφορούσε σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, με παρανομούντα μάλιστα στο κτίριο παραγωγής των νόμων τον άνθρωπο ο οποίος δηλώνει υπεύθυνος για τη δημόσια υγεία. Θα ήταν αφορμή αποπομπής του εν λόγω. Αλλά ο άνθρωπος αυτός παραμένει στα πράγματα ενώ συνεχίζει να ρυπαίνει τον δημόσιο λόγο – σιγά μην τον έριχνε το τσιγάρο.
Η άλλη κατηγορία εικόνων είναι εκείνες οι προπαγανδιστικές που προσπαθούν να δείξουν τον πρωθυπουργό, σύννου και περίφροντι, να νοιάζεται δήθεν και να έχει επιληφθεί μιας καταστροφής. Οι χθεσινές εικόνες πάνω από τη Θάσο και, κυρίως, το παιδικό κείμενο του πρωθυπουργού που τις συνόδευε (στο οποίο μιλούσε για συστοιχία προβλημάτων) τον κατατάσσουν με άνεση στην κατηγορία των πολιτικών της φιγούρας – τελευταίος τέτοιου τύπου ο Κώστας Καραμανλής, του οποίου ο κ. Τσίπρας μιμείται όλη την επικοινωνιακή στρατηγική, συμπυκνωμένη μάλιστα: από τις εικόνες στο γήπεδο μέχρι το κενό βλέμμα πάνω από ένα χάρτη.
Δηλαδή δεν το κέρδισε το παιχνίδι της επικοινωνίας ο κ. Τσίπρας; Πιθανόν να το είχε κερδίσει αν στη βασική εικόνα του, αυτή που εμφανίζεται πολλά βαρύς πάνω από το χάρτη, δεν εμφανιζόταν στο πλάι του ο υπουργός του, Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος φέρεται να κρατά ένα πλαστικό κύπελλο με φραπεδιά (ή φρέντο, αδιευκρίνιστο). Ο κ. Σπίρτζης είναι ο μόνος αληθινός σε αυτή τη φωτογραφία: ξέρει ότι απλώς παρίσταται, κατά τα άλλα είναι αχρείαστος και μάλλον βάρος.
Το ίδιο αχρείαστος και μάλλον βάρος ήταν και τις προάλλες, όταν πήγε μετά τις πλημμύρες, στην Καλαμάτα, μαζί με τον υπουργό Νίκο Τόσκα. Κι εκεί πλαστικό κυπελλάκι με φραπέ (ή φρέντο) κρατούσε.
Ο Ρολάν Μπαρτ έλεγε ότι εικόνα είναι ένα σύστημα σημείων που εγκλωβίζει το βλέμμα. Οι εικόνες που περιέγραψα εγκλωβίζουν σε ένα συμπέρασμα: κυβέρνηση του φραπέ και του τσιγάρου, στη χώρα του φραπέ και του τσιγάρου.
Ό,τι μας αξίζει.
http://www.athina984.gr
